Դիմագիրք vs Ցօգ

Տարբերութիւնը Բլոգի եւ Դիմագրքի հաշուի դա շատ լուրջ է։

Եթէ ես դիմագրքում անկապ յղում դնեմ, ու գիտեմ, որ 3000 ընկերներիս միջից շատ-շատ 2-3 հոգին է մտնելու, ու բան հասկանայ, այդ գրառումը լայքում են մօտ 10-15 հոգի, անկապ տեղ լայքում են։

Եթէ ՏՏ ոլորտի բան է, ջահելները մեկնաբանում են, նոյնիսկ թեմային դուրս, այնքան որ «տես հա, ես մեկնաբանեցի, ես գոյութիւն ունեմ»։

իսկ բլոգում այդպէս չէ, շատ քիչ են մեկնաբանում, աւելին՝ շատ քչերն են հետեւում, մտնում, մեկնաբանում, քննարկում, մասնակցում։ եւ իհարկէ թեմայի մէջ։

դա ինձ յիշեցնում է Դիջիթեքի Էքսփո. օրինակ Ֆրանսիայում Էքսփոները անվճար մուտք չունեն, այլ ասենք մի չնչին գումար՝ 3-5 Եւրո, քանի որ այն մարդը, ով ներսում սպասում է, ասենք այդ ոսկերիչը, իրեն հետաքրքիր չէ անկապ մարդիկ, գան, նայեն, գնան, իրեն պէտք է մարդիկ, ովքեր իրենց հետաքրքիր է առնելը՝ որ ինքը գումար աշխատի, կամ էլ ոսկերչութեան արուեստը՝ որ քննարկեն միասին, թէ սա ինչպէս է, ու նա ինչպէս։

Իսկ մեզ մօտ մուտքը անվճար է. ամէն մի անկապ մնացող մարդ գալիս է, բայց մտնողների 90%ից ոչ մէկ բան չի հետաքրքրում միջից, ասենք իրենց համար այդտեղի տեխնոլոգիաները (քիչ, բայց կայ) կամ հիւսիսային պողոտայի խանութները մէկ է, այնքան որ ման գայ։

Նոյնն էլ բլոգում, մտնում են հասցէով (կամ հետեւում են ՌՍՍ-ով) այն մարդիկ, որոնց հետաքրքիր է կարդալ, կամ հետեւում են ինչ որ պիտակի, ասենք ԳՆՈւ/Լինուքս, որոնց հետաքրքիր է հետեւելը, ապա կարդալը, ու պէտք եղած դէպքում մեկնաբանելը։

Իսկ դիմագրքում ամէն մէկը անկապ մնալուց սկսում է խանութներ մտնել լայքել։

տենց։

Պատասխանել մեյլով